ΜΙΑ ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Ο Σ. γεννήθηκε σ’ ένα μικρό χωριό κοντά στα Γιαννιτσά. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια του όταν ο Σ ήταν 8 χρονών και ο μικρότερος αδελφός του 6.Από τότε ο Σ έκανε ότι δουλειά περνούσε από το χέρι του για να τα βγάλουν πέρα: Πούλαγε πασατέμπος στον κινηματογράφο, βοηθούσε στα χωράφια, όπου του έδιναν δουλειά πήγαινε. Παράλληλα παρακολουθούσε και το σχολείο, όπου ήταν άριστος μαθητής.
Στα 14 του πήγε μονάχος του στην Θεσσαλονίκη για να δουλέψει σε ένα super market. Είχε ήδη παρατήσει το σχολείο γιατί δεν ήθελε να επιβαρύνει τη γιαγιά του, η οποία στερούνταν από την πενιχρή της σύνταξη για να τον σπουδάσει. Ένα παιδί, μόνο του, ζούσε και δούλευε σε μια άγνωστη πόλη.
Στα 15 του ξεκίνησε να δουλεύει ως οδηγός νταλίκας. Φυσικά και ήταν πολύ μικρός, φυσικά και ήταν παράνομο, μα ήταν άλλες εποχές εκείνες. Ο Σ κυριολεκτικά ωρίμασε στους δρόμους. Ένιωθε όμως ανεξάρτητος και ελεύθερος. Μάζευε εμπειρίες από τα μακρινά ταξίδια που έκανε. Γύρισε όλη την Ευρώπη, διέσχισε όλη την Τουρκία όπου και επισκέφτηκε το παλιό σπίτι της γιαγιάς του, που είχε αναγκαστεί να το αφήσει όταν έγινε ο ξεριζωμός των Ελλήνων από την Μικρά Ασία. Έφτασε μέχρι την Αραβία, τη Ρωσία και τη Σιβηρία!
Ο αδελφός του δυστυχώς δεν ήταν τόσο δυνατός χαρακτήρας. Στα 17 του τρελάθηκε και τον έκλεισαν σε ένα ψυχιατρείο, από όπου τον έβγαλε ο Σ πολύ γρήγορα όταν είδε την άθλια κατάσταση εκεί πέρα και τον τρόπο που τους φέρονταν οι γιατροί. Ανησύχησε πως θα τρελαινόταν ακόμα περισσότερο εκεί μέσα!
Τα χτυπήματα της μοίρας ήταν πολλά, αλλά ο Σ αντί να λυγίσει, πείσμωσε και έβαλε ως στόχο της ζωής του να πετύχει κάποτε ως άνθρωπος.
Στα 23 του γνώρισε την Μ. Τελευταία, έκανε πολλά ταξίδια στη Γερμανία και ήδη είχε κάνει αρκετούς φίλους Έλληνες μετανάστες που ζούσαν εκεί. Ο Θωμάς και η Μάγδα είχαν μια ταβέρνα και σε ένα γλέντι κάλεσαν εκτός από τον Σ και τη Γερμανίδα διευθύντρια και δασκάλα νηπιαγωγείου των δίδυμων παιδιών τους.
Η Μ δεν είχε και αυτή εύκολα παιδικά χρόνια. Ο πατέρας της Μ έπασχε από τα 30 του από σκλήρυνση κατά πλάκας, μια ασθένεια που παραλύει όλο σου το σώμα αργά αργά. Παρόλο που οι ευκαιρίες για δουλειά δεν ήταν πολλές για εκείνον, αυτός και η μητέρα της έκαναν ότι μπορούσαν για να ζήσουν τις 2 κόρες τους. Η Μ έφυγε από το σπίτι στα 16 της για να μην τους επιβαρύνει περισσότερο, αλλά και επειδή δεν άντεχε τους όλο και πιο συχνούς τσακωμούς των γονιών της. Δούλεψε πρώτα ως αισθητικός σε ένα μεγάλο κατάστημα καλλυντικών και αργότερα γράφτηκε στη σχολή νηπιαγωγών.
Συγγενείς και φίλοι την θεώρησαν τρελή που άφηνε μια τόσο καλή θέση για να παντρευτεί έπειτα από 8 μήνες γνωριμίας έναν άφραγκο Έλληνα και να πάει να μείνει σε μια ξένη χώρα. Ο Σ μετά το γάμο αποφάσισε να πάρει ένα δάνειο για να αγοράσει τη δική του νταλίκα. Ένα χρόνο αργότερα γεννήθηκε και η πρώτη τους κόρη. Τα 4 πρώτα χρόνια η νταλίκα ήταν το σπίτι της τριμελούς πλέων οικογένειας, γιατί ταξίδευαν μαζί με τον πατέρα. Με τα λίγα λεφτά που τους έμεναν στην άκρη έχτιζαν σιγά σιγά το σπίτι τους. Τις λίγες μέρες που έμεναν Ελλάδα, καθόταν στο σπίτι του πατέρα του Σ με τον οποίον είχε συμφιλιωθεί ύστερα από πολλά χρόνια.
Γρήγορα όμως ακολούθησε καβγάς μεταξύ του Σ και της Μ με τη δεύτερη γυναίκα του πατέρα του και επειδή ήταν περήφανοι άνθρωποι πήγαν να μείνουν στο σπίτι τους το οποίο δεν είχε ούτε ρεύμα, ούτε νερό και ελάχιστα έπιπλα. Άλλωστε η κόρη έπρεπε να πάει στο νηπιαγωγείο και δεν μπορούσαν πια να ταξιδεύουν όλοι μαζί.
Παρόλα αυτά ο Σ και η Μ τα κατάφεραν. Σήμερα γιορτάζουν την 22η επέτειο του γάμου τους και είναι το ίδιο αγαπημένοι όπως τον πρώτο καιρό. Οι κακές γλώσσες συνεχίζουν να μιλάνε για αυτούς, μα αυτή τη φορά επειδή ζηλεύουν. Ζηλεύουν που ο Σ και η Μ έχουν δημιουργήσει μια πολύ ευτυχισμένη και δεμένη οικογένεια. Ζηλεύουν που οι δυο κόρες τους διαπρέπουν η κάθε μια στον τομέα της (ως τώρα τουλάχιστον) και κυρίως που είναι καλά παιδιά. Ζηλεύουν που ο Σ έχει τη δική του δουλεία και δεν είναι υπάλληλος κανενός και που έχουν το δικό τους σπίτι και δεν είναι στα νοίκια. Μα το κυριότερο ζηλεύουν που οι άνθρωποι αυτοί, ενώ ξεκίνησαν χωρίς κανένα εφόδιο, τελικά πέτυχαν κάτι στη ζωή τους.
Μαμά και μπαμπά χρόνια σας πολλά για σήμερα!
Είμαι πολύ περήφανη για σας!