Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΦΡΑΠΕΔΕΣ

Τον τελευταίο καιρό πολλά πανεπιστήμια τελούν υπό αγωνιστικό αναβρασμό. Μεταξύ των άλλων η κυβέρνηση αποφάσισε την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων. Τι σημαίνει αυτό; Ότι μόνο όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα θα έχουν το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Να προσθέσουμε και τα παράπονα για την σημερινή άθλια-χαοτική κατάσταση στα πανεπιστήμια- τσούπ- έδεσε η συνταγή της επανάστασης! Αποφάσισαν όλοι να αγωνιστούν! Οι καθηγητές με απεργίες εις βάρος των φοιτητών που κόντεψαν να χάσουν την εξεταστική τους (μα καλά δεν υποτίθεται ότι αγωνίζεστε για το καλό των φοιτητών;) και οι φοιτητές με καταλήψεις. Οι τελευταίοι δε έχουν και αυτοκαταστροφικές τάσεις. Αγωνίζονται για το δικό τους καλό με θύματα πάλι τους ίδιους τους εαυτούς τους!
Σε αυτήν την παράνοια αποφάσισαν να συμμετάσχουν και οι φοιτητές του Αγγλικού τμήματος στο οποίο φοιτώ. Ο φοιτητικός σύλλογος συγκάλεσε συνέλευση, μόνο που δεν έβγαλαν επίσημη γραπτή ανακοίνωση, αλλά προφορική. Από στόμα σε στόμα, δηλαδή, και οποία σύμπτωση στην συνέλευση εμφανίστηκαν μόνο οι εκπρόσωποι των κομμάτων και ελάχιστοι απλοί θνητοί φοιτητές. Σε αυτούς τους ελάχιστους ανήκα και εγώ που τυχαία κάτι πήρε το αυτί μου. Είχα μάθημα εκείνη την ώρα και έτσι έτυχε να βρίσκομαι στο σωστό μέρος την κατάλληλη στιγμή (λέω να αγοράσω κανένα λαχείο, τέτοιος συγχρονισμός σπάνια υφίσταται στην ζωή μου)! Με άλλες δύο συμφοιτήτριες μου πήγαμε στην συνέλευση. Η τρίτη συμφοιτήτρια μου προτίμησε να πάει στο μάθημα- λες και άμα γίνει η κατάληψη θα την ωφελήσει σε τίποτα αυτό. Λες και άμα γίνει κατάληψη μέσα στην εξεταστική θα μπορέσει να πάρει το πτυχίο της. Λες και άμα χαθεί αυτό το εξάμηνο και πάει Σεπτέμβρη η εξεταστική θα μπορέσει μετά να δώσει ΑΣΕΠ-αν και αυτός ο θεσμός καταργείται, σας το πα;
Υπάρχουν δύο ειδών αγωνιστές την σημερινή εποχή. Από την μία είναι οι αγωνιστές-φυτά που ουσιαστικά δεν αγωνίζονται για τίποτε άλλο από το να κερδίσουν έναν καλό βαθμό πτυχίου, τον οποίο δυστυχώς τις περισσότερες φορές κολλάνε στον τοίχο του σουβλατζίδικου τους ή το κρύβουν στο ντουλαπάκι του ταξί τους(Δεν έχω τίποτα με τους σουβλατζίδες προς Θεού, έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι μορφωμένοι άνθρωποι είναι! Με τους ταξιτζήδες πάλι έχω, αλλά ας μην ξεφεύγω από το θέμα).
Η δεύτερη κατηγορία και πιο διαδεδομένη είναι οι αγωνιστές της φραπεδιάς. Είναι οι «ιδεολόγοι» που εντάσσονται σε κάποια πολιτική παράταξη, πατάνε σπανίως έως ποτέ στο μάθημα και αγωνίζονται για το «κοινό καλό» πίνοντας πολλούς φραπέδες, έχοντας βολέψει στα σίγουρα μια θέση στο δημόσιο. Ίσως να μην είναι όλοι έτσι, δεν θέλω να γενικεύω, μιλάω για την πλειοψηφία.
Ας γυρίσουμε στην σημερινή συνέλευση λοιπόν, η οποία συν τοις άλλοις ήταν άκρως δημοκρατική και χουντική ταυτόχρονα. Μπορούσε να μιλήσει όποιος ήθελε, είτε ανήκε σε πολιτική παράταξη είτε όχι. Θα μου πεις υπήρχε και κανένας που να μην ήταν κομματικοποιημένος; Επίσης οι θέσεις του καθενός ήταν σαφέστατες: «Θα κάνουμε κατάληψη και ψηφίστε εμάς γιατί είμαστε το καλύτερο κόμμα». Δεν υπήρξε ούτε ένας που να πρότεινε να μην γίνει η κατάληψη, αλλά ούτε και κάποιος που μπόρεσε να δώσει ένα ουσιαστικό πλάνο για το πώς θα μπορούσαμε να αγωνιστούμε για τα δικαιώματα μας. Ο μόνος αντίλογος που υπήρχε ήταν του αντίπαλου κόμματος που προσπαθούσε να υποβιβάσει το λογύδριο του αντιπάλου του. Είμαστε και πολλές γυναίκες και ο αντίλογος περιείχε πολλές στριγκλιές, άπειρη φλυαρία και μαλλιοτραβήγματα!
Όσο μια τέτοια σκηνή λάβαινε χώρα και αφού είχα ακυρώσει ήδη δύο ιδιαίτερα, επειδή απλούστατα το μαλιοτραβ… εχμ… η συνέλευση μας ήθελα να πω κράτησε πάνω από δύο ώρες, πήρα το θάρρος να κάνω μια ερώτηση-παρατήρηση: «Παιδιά αφού θέλουμε να αγωνιστούμε, εγώ γιατί κάθομαι εδώ τόση ώρα και δεν έχω ακούσει καμία ουσιαστική πρόταση; Το μόνο που βλέπω είναι εσάς να τσακώνεστε μεταξύ σας. Πιστεύετε ότι έτσι θα μπορέσουμε να περάσουμε κάποιο μήνυμα; Πιστεύετε ότι αν τινάξουμε την εξεταστική μας στον αέρα, δείχνοντας έτσι την πλήρη αδιαφορία για το μέλλον μας και την επιθυμία μας να γίνουμε ενεργά μέλη στην κοινωνία αυτή, θα πετύχουμε κάτι; Αν θέλετε να κάνετε κάτι, βγείτε να κάνετε μια πορεία, πηγαίνετε και μιλήστε στον υπουργό ( και δεν εννοώ το Ζούρι) για τα αιτήματα μας, ΚΑΤΙ τέλος πάντων.»
Περιττό να σας πω ότι μου θύμισα τον Δον Κιχώτη όταν πήγε να τα βάλει με τους ανεμόμυλους! Για να μην σας τα πολυλογώ τελικά ψηφίσαμε, μπορούσαμε να ψηφίσουμε όμως μονάχα υπέρ της κατάληψης, μιας και δεν υπήρχε κανένας ομιλητής που να ήταν κατά. Το μόνο που διέφερε ήταν οι θέσεις τους… βέβαια εγώ ακόμα ψάχνω να βρω τη διαφορά!
Ενημερωτικά, η συνέλευση θα επαναληφτεί και τη Δευτέρα, όπου θα αποφασίσουμε αν θέλουμε να συνεχιστεί η κατάληψη. Το σαββατοκύριακο ξεκινά η καμπάνια μου, θα προσπαθήσω να αφυπνίσω όσους περισσότερους φοιτητές μπορώ, μπας και αποκτήσουμε μεγαλύτερη δύναμη. Θα μιλήσω κι εγώ, και ας μην ανήκω σε καμία παράταξη. Δεν θα χάσω την εξεταστική μου με το έτσι θέλω! Θα τη χάσω ξέροντας τουλάχιστον ότι το πάλεψα η κοινή θνητή.