ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΠΟΝΥ

Επειδή ζω και λίγο (όσο πατάει ο ελέφαντας, δηλαδή) στον κόσμο μου, άργησα να ανακαλύψω τον συνομήλικο μου καλλιτέχνη που ονομάζεται Ζακ Στεφάνου. Πρωτοάκουσα το όνομα του από συμμαθητές της αδελφής μου. «Θα είναι πάλι κανένας Fame Story Productions” σκεφτόμουν και δεν του έδωσα παραπάνω σημασία. Ώσπου έτυχε να ακούσω το ακόλουθο τραγούδι στο ραδιόφωνο:

Μικρό μου πόνυ, ο κόσμος τελειώνει

Είμαστε πρώτοι, μα τρέχουμε μόνοι
Μοιραία μπάρμπι, χοντρή με ρυτίδες
Βλέπεις ειδήσεις, μα φοράς παρωπίδες
Παιχνίδια στη μάχη κι ο τζι-αι-τζο μου
Κοιτά πληγωμένος τον κόλπο του τρόμου
Του λείπει ένα πόδι, του λείπει μια ιδέα
Του λείπει η ψυχή του, μα έχει παρέα

Μικρά στρουμφάκια, με αρβύλες και κράνη
Και τη χιονάτη, βιάζουν οι νάνοι
Η Κάντι-κάντι διακινεί ηρωίνη
Για τον βαρόνο αστυνόμο Σαΐνη

«Το έτος 2086 τα playmobil εισέβαλλαν στην ειρηνική legoland για ναεκμεταλλευτούν τον πλούσιο σε πλαστικό υπέδαφός της. Στην διάρκεια τηςκατοχής σκοτώθηκαν 1.200 στρατιώτες playmobil και 190.000 lego. Μοναδικόςεπαναστάτης ο μεγάλος Καπαμαρού απ' την Ασία κατάφερε να μαζέψειστρατό από παιχνίδια που διαφωνούσαν. Ανάμεσά τους αποστασιοποιημένα στρουμφ, ο Δρακουμέλ, τα αρκουδάκια της αγάπης, ο Γκάρφιλντ, ο Σνούπι, τα χελωνονιντζάκια, το muppet show, ο Γκας από το toy story, ο Αλλαντίν, ο Σίμπα, ο Κεν-κεν, ο σούπερμαν και άλλοι ξεχασμένοι ήρωες. Στην τελευταία μάχη του κόλπου έπεσαν και οι τελευταίοι. Στην μνήμη τους.-

Παιχνίδια στη μάχη κι ο τζι-αι-τζο μου
Κοιτά πληγωμένος τον κόλπο του τρόμου
Του λείπει ένα πόδι, του λείπει μια ιδέα
Του λείπει η ψυχή του, μα έχει παρέα

Τον θάνατο.

Όταν έμαθα ότι ήταν ο Ζακ αυτός που τραγουδούσε, κατάλαβα αμέσως γιατί άρεσε στα παιδιά. Βέβαια αμφιβάλλω αν κατανοούν τα βαθύτερα νοήματα που κρύβονται πίσω από τους στίχους με τα συμπαθέστατα cartoon!
Δεν παρακολουθώ πολύ τηλεόραση- όχι τόσο γιατί είμαι κουλτουριάρα, αλλά κυρίως γιατί δεν μου περισσεύει πολύς χρόνος για αυτό το σπορ. Έτυχε, όμως, να παρακολουθήσω τα βραβεία «Αρίων» πριν λίγο καιρό. Ξαφνικά είδα να ξεπροβάλλει ένα πιτσιρίκι κρατώντας μια κιθάρα μεγαλύτερη από το μπόι του.
Ήμουν έτοιμη να αρχίσω πάλι τις κακίες μου του τύπου: «Από πού προσγειώθηκε πάλι αυτός;», όταν εκείνος με περίσσεια δόση τρέλας άρχισε να τραγουδάει:

Όταν αγγίξεις την κορυφή και τσιρίξεις

Κι έχεις την τύχη με το μέρος σου κρατάς την πορεία και
φτάνεις στα όρια μα όταν γλιτώσεις από το βάρος μιας πτώσης
και δε μπορείς να σηκωθείς
τότε δε βλέπω να έχεις πολλά περιθώρια

Φτάσε στον πάτο
Εκεί που δεν υπάρχει πιο κάτω
Και βρες την ευτυχία κρυμμένη
Κομμένη και ραμμένη για σένα
Που κλαις σε κάθε πτώση
Ισχύς εν τη ενώσει ψυχή μου
Και έλα μαζί μου στον πάτο

Όταν παλέψεις κι όλη την γνώση μαζέψεις
Κι ετοιμαστείς να απογειωθείς
Καιρός να μάθεις τι κάνουν τα ώριμα φρούτα
Φόρα το κράνος πάρε ανάσα και θάρρος
Κι αντί προς τα πάνω να κοιτάς
Κλείσε τη μύτη σου

Φτάσε στην άκρη και βούτα

Αυτό ήταν! Τον ερωτεύτηκα! Άρχισα απεγνωσμένα να αναζητώ το cd του και τελικά κατάφερα να το αποκτήσω μόλις προχθές! Τα ακουστικά του disc-man κοντεύουν να γίνουν προέκταση των αυτιών μου. Σας παραθέτω και το εξώφυλλο για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται!


CD: "ΕΝΑΣ ΟΜΟΡΦΟΣ ΚΟΣΜΟΣ"

Μουσική - Στίχοι: Ζακ Στεφάνου
Διεύθυνση Παραγωγής: Δήμητρα Γαλάνη, Χρυσόστομος Μουράτογλου
Ενορχήστρωση: Χρυσόστομος Μουράτογλου
Παραγωγή: SONY BMG MUSIC GREECE

Αχ και όμως δεν μπορώ να βάλω τελεία εδώ! Έτσι για να σας βασανίσω πάρτε ακόμα μια δόση!

ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ (Συμμετέχει η Ανδριάνα Μπάμπαλη)

Ξέρω πως δε ζητάω συγνώμες κι αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες
Ακούω μόνο την καρδιά μου κι ενεργώ σε κάθε της θέλημα
κι έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλιμα μα αναζητώ επίμονα
εκείνα που έχουν έρωτα και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω
κράτησα μια φράση από ότι μου 'χες πει εκείνο το βράδυ ένα μικρό παιδί
πέρασε από μπροστά σου καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι κι ένα λιβάδι γεμάτο
κίτρινες τουλίπες κι εσύ μου είπες συγνώμη μοιάζει αστείο αλλά μου δίνεις
τα πάντα ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα κι έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα
για να μη πληγωθούμε αργότερα ...Θεέ μου μη χειρότερα

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος τώρα φεύγω ήρθε η ώρα
Μη μου λες να γυρίσω μόνη μου θα συνεχίσω (τραγουδά η Ανδριάνα)

Μα θα υπάρχουν κι εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις και στο τηλέφωνο επάνω Θα περιμένεις μια λέξη μου και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
Και δε μου φαίνεται παράλογο μα θα μ' ήθελες πίσω

Μη ζητάς άλλη εξήγηση, δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
Μες στα όρια του κόσμου σου, δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις (τραγουδά η Ανδριάνα)

Έκανα τα πάντα ο κανόνας έλεγε η αγάπη κι αφοσίωση κι εξοικείωση με κάθε σου τρέλα
Χορούς στην βροχή κολύμπι τον Νοέμβριο γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα
Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξε θα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια
Δε θα μιλάω σουαχίλι στον σκύλο σου και δε θα κελαηδούν ελεκτροντανς τα περιστέρια

Φώτα λάμπουν όπως πρώτα μόνη είμαι κι είσαι πιόνι (τραγουδά η Ανδριάνα)

Το ποτάμι πλημμύρισε τον δρόμο πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο που 'χε στα
Χέρια του ένα κίτρινο δέμα με δυο τουλίπες μια καρδιά και ένα ψέμα κι έβρεχε
Μικρές πυγολαμπίδες για να διαβάζεις μέρα νύχτα τις σελίδες που 'χεις
Κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα
Δικός σου για πάντα

Δικό σας! Ελάτε μην ντρέπεστε, τραγουδήστε και εσείς μαζί μου! Όχι τίποτε άλλο, αν δεν το κάνετε, θα σας ποστάρω και τα υπόλοιπα 8 τραγούδια του cd!
Ή ακόμα χειρότερα θα σας βάλω quiz: “Βρείτε ποιο ήταν το πρώτο cd του Ζακ που βγήκε το 2003 όταν ήταν μόλις 19 χρονών!»