Monday, August 14, 2006

ΜΠΕΛΑΔΕΣ

Η Ήρα, η σκυλίτσα μας (τι σκυλίτσα δηλαδή που λόγο ύψους φιλοδοξεί να μπει στην εθνική ομάδα μπάσκετ σκύλων!), έγινε πολύτεκνη μητέρα πριν τρεις μήνες. Παντρεύτηκε το σκύλο μας τον Γκούφυ, ο οποίος μοιάζει πολύ στο γνωστό κινούμενο σχέδιο, αν και δεν έχει ούτε το ύψος του, ούτε τη χαζομάρα του(!).
Η μητέρα είναι μια χαριτωμένη λυκομπατσόσκυλίνα, η οποία όταν βρίσκεται εν ώρα υπηρεσίας μεταμορφώνεται σε πραγματικό δρακόσκυλο και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της-τις μύγες, βασικά, προτιμά να τις τρώει. Αντίθετα με τους οικείους ανθρώπους της γίνεται χαλί να την πατήσεις –φλοκάτη για την ακρίβεια- και κουνάει την ουρά της πάντα με τόσο νάζι και χαρά που είναι ικανή να γκρεμίσει από τις γλάστρες με τις κόκκινες γαρδένιες ως τα παντζούρια των παραθύρων μας!
Ο πατέρας είναι αγνώστου πατρός και μητρός και… μεγάλο μούτρο! Υποψιάζομαι πως αυτός είναι το μεγάλο αφεντικό της σκυλομαφίας. Δεν φοβάται τίποτα και κανέναν! Μπορεί να τα βάλει με δύο ντόπερμαν και πάλι να βγει νικητής!
Για αυτήν του την αντρειοσύνη, θα τον ερωτεύτηκε η Ήρα και αποφάσισε να τον κάνει πατέρα των κουταβιών της. Αυτός θα τους προστάτευε, όχι σαν τους άλλους τους ψύλλους! (Έτσι λένε τα σκυλιά τους φλώρους).
Δεν σκέφτηκε, όμως, η τρελή, ότι ένας σκύλος τόσο αλανιάρης σαν τον Γκούφυ, αγαπά την ελευθερία του και δύσκολα θα γινόταν οικογενειάρχης! Η αλήθεια είναι πως από την μέρα που γεννήθηκαν τα κουταβάκια, ο πατέρας τους δεν πέρασε να τους πει ούτε ένα «Γάβ»!
Μα, η Ήρα στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και παραμερίζοντας όνειρα και φιλοδοξίες αφοσιώθηκε στην ανατροφή των μικρών της.
Ευτυχώς που για τα περισσότερα βρέθηκε ένα καλό σπίτι, εκτός από δύο (ενδιαφέρεται κανείς;), τα οποία βρίσκονται τώρα στο σκυλίσιο προ-νηπιακό στάδιο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι τριγυρνάνε στην αυλή ακούραστα πέρα δώθε για να ανακαλύψουν τον κόσμο, ότι ακολουθούνε παντού τη μητέρα τους ή εμάς και τρώνε τα πάντα: από παπούτσια ως σκούπες και τις ντομάτες του κήπου! Επίσης σε ξυπνάνε το πρωί γλείφοντας το πρόσωπο σου από πάνω ως κάτω ενώ εσύ κοιμάσαι αμέριμνα στο κρεβατάκι του δωματίου σου με την ανοιχτή μπαλκονόπορτα! Δεν σας είπα, όμως, το χειρότερο: Γαβγίζουν τους πάντες, ακόμα και εμένα όταν γυρνάω ξημερώματα στο σπίτι, ενημερώνοντας έτσι για την άφιξη μου όλους τους γείτονες!
Εν ολίγοις, μας έχουν βγάλει τη ψυχή!!!
Αλλά… σου φτιάχνουν τη διάθεση τα ατιμούλικα με έναν τόσο απλό και όμορφο τρόπο! Ο μαγικός σχεδόν κόσμος των ζώων σε κάνει να ξεχνάς τον γεμάτο προβλήματα κόσμο των ανθρώπων!

19 Comments:

Blogger ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ said...

Ο Σοπενάουερ λέει πως δεν υπάρχει τίποτα πιο αληθινό από το τίναγμα της ουράς ενός σκύλου.Τα σκυλιά δεν ψεύδονται και είναι ψυχικές απολαύσεις.Αν πάντως διάλεγα θα προτιμούσα τους ανθρώπους...

Καληνύχτα σου!

2:34 PM  
Blogger homelessMontresor said...

Κι άλλος βραδυνός επισκέπτης! :-)
Μα κι οι άνθρωποι... ζώα δεν είναι? Απλά το έχουν ξεχάσει!

2:40 PM  
Blogger Attalanti said...

Του χρόνου που θα μένω πάλι μόνη μου, σκέφτομαι να πάρω ένα σκυλάκι... Με βοηθάς κι εσύ στην απόφασή μου.

2:54 PM  
Blogger K-Top said...

Μη το ψάχνεις... απλά δεν μπορείς να τους κρατήσεις κακία ότι και αν κάνουν! Θυμώνεις στιγμιαία και μετά σε κοιτάνε με εκείνες τις σκατόφατσες και σκας στα γέλια!

2:56 PM  
Blogger ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΙΔΗΣ said...

Δεν διαφωνώ πως ανήκουμε στο ζωικό βασίλειο.Απλά δεν ανήκουμε μόνο εκεί.

3:03 PM  
Blogger Little_Pat said...

Εμένα μου έχει λείψει ο σκύλουρός μου... Αλλά για να τον δω, πρέπει να ανεχτώ και γονίδια+τον γάιδαρο τον αδερφό μου. ΓΜΤ!
Κάποιοι είμαστε ζώα και κάποιοι άλλοι ζωάκια. Εγώ παραμένω σκύλα.

12:21 AM  
Blogger tsitas said...

Ta zoa diskola tha se apogoiteysoun, kai mallon einai pio anidioteli apo tous anthropous, pou kai aytoi einai zoa alla to paizoun anwteroi.
Komplex paidi mou, komplex! :)

2:45 AM  
Blogger toolman said...

kapoia zoa de me akougan tora tha me akousoun omos, leventis speaking!
ta skylia einai apla kai omorfa o kalyteros filos tou anthropou kai einai megalo krima pou exoume tosa adespota na kykloforoun epeidh o idiokthths tous ta petakse ekso epeidh megalosan kai den einai toso glyka oso ta koutavakia, aisxos!

3:51 AM  
Blogger homelessMontresor said...

-Attalanti ενημέρωσε με πάλι του χρόνου, μπορεί να έχουμε πάλι γεννητούρια :-)
-Atron δεν μπορούσες να το περιγράψεις καλύτερα! Έτσι ακριβώς είναι!
-Ioannis κατάλαβα τι εννοείς! Φυσικά και είμαστε πάνω από όλα φιλάνθρωποι!
-Little-pat xaxa! Είπαμε υπάρχουν ζώα και Ζώα! :-))
-Tsitas δλδ οι άνθρωποι είμαστε ζώα με κόπλεξ? Αν είναι αντι να πηγαίνουμε στον ψυχίατρο καλύτερα να πηγαίνουμε στον κτηνίατρο!
-Toolman άγγιξες ενα πολύ ευαίσθητο θέμα τώρα. Τι θα μπορούσε άραγε να γίνει για αυτό το θέμα;

4:23 AM  
Blogger toolman said...

de ksero ti mporei na ginei, na valoun myalo oloi oi anegkefaloi, thema nootropias ton ellinon einai, ksero go..... an to doume sfairika ola ksekinane apo paideia, oikogeneia ktl....
tora me ti kardia ta paratane ta skylia de mporo na katalavo, egklima to theoro kai de kano plaka, sa na paratas ena paidi pou de to thes.
toulaxiston sthn ellada de ta skotonoume ta adespota opos sthn evropi... paratame ta oikosita omos.... par to avgo kai kourefto!

4:53 AM  
Blogger Attalanti said...

Νομίζω ότι ενδιαφέρομαι... Θα σου πω σ'ένα μήνα, που θα ξέρω που θα μένω - αν το σπίτι είναι φιλικό προς τα ζώα, count me in!!!! Χαίρομαι εκ των προτέρων...

11:33 AM  
Blogger sorry_girl said...

Αχαχα η litle_pat τα 'πε όλα!
Α ρε κατακαημένη Ήρα που νόμιζες οτι αλλάζουν οι άντρες!
;)

1:50 AM  
Blogger zouri1 said...

σκυλοκουβεντες εδω,με ανθρωπινες προεκτασεις?

3:56 AM  
Blogger homelessMontresor said...

-Toolman είναι να μην οργίζεσαι ρε γμτ?
-Ατταλάντι κάτι θα κάνουμε :-)))
-Sorry Girl ήταν μικρή και δεν ήξερε....
-Ζουρι ακριβώς αυτό! :-)

2:57 PM  
Blogger ptwsh said...

Εγώ δε προλαβαίνω να μαζεύψω τις τρίχες τις δικές μου που μου πέφτουν...αν μαζευα και σκύλου..θα είχα πάθει υστερία έτσι ιδιότροπη που είμαι. Απολαμβάνω τα ζώα, αλλά καλώς ή κακώς στο σπίτι μου δε θα μπορούσα να τα έχω. Άσε που πιστεύω ότι σε διαμέρισμα εγκλωβίζονται..Στο χωριό αν ζούσα θα μου ήταν πιο εύκολο να είχα ένα σκύλο, ένα γατί. Και νομίζω και για το ζώο θα ήταν καλύτερο.

Καλημέρα βρε!

11:23 PM  
Blogger Simos said...

1 ερωτεύονται οι σκύλοι?
2 είναι τελικά ωραία η σκυλίσια ζωή?
3. ποιοι είναι τελικά τα ζώα στο σεξ?
4. έχουν αισθήματα τα σκυλιά για τα παιδιά τους που δεν θα ξαναδούν ποτέ?
4,2. σε ποια ηλικία σταματούν αυτά τα συναισθήματα προς τα παιδιά?

Μου ήρθαν που μου ήρθαν τα ρωτήματα, βοηθάτε..

2:10 AM  
Blogger homelessMontresor said...

-Πτώση αν μένεις σε διαμέρισμα πράγματι είναι δύσκολο να έχεις κατοικίδιο, ειδικά αν έχεις το πρόβλημα με τις τρίχες! Τι θα έλεγες λοιπόν για μερικά χρυσόψαρα ή μια χελωνίτσα ή ενα ιγκουάνα ? (Αυτά πάντως σίγουρα δεν μαδάνε!!!)
-Σιμο χιχι ωραίες οι απορίες σου! Θες την υποκειμενική μου γνώμη?
1. Όχι, δεν ερωτευόνται.
2.Η σκυλίσια ζωή είναι ωραία με την προυπόθεση να είσαι... σκύλος! Στους ανθρώπους δεν ταιριάζει τόσο. :-)
3. Μάλλον οι άνθρωποι, αν και δεν είμαι ειδικός σε αυτά τα θέματα. Ρώτα καλύτερα εκείνο το σεξολόγο στην tv που έγινε κ βουλευυτής μετά!
4. Έχουν πολλά συνασθήματα. Η σκυλίτσα μας ήταν πάντα πολύ ανυσύχη όταν ερχόταν κόσμος για να πάρει κπ κουταβάκι. Αυτά που έχει τώρα τα φροντίζει πολύ. Μην σου πώ οτι τα δίνει και ανατροφή. Αν την παρατηρήσει κανείς μοιάζει να προσπαθεί να τα εκπαιδεύσει και να τα μάθει πράγματα.
4.2. Μέχρι 5-6 μηνών περίπου.

4:48 AM  
Blogger Τελευταίος said...

Στη ζωή μου είχα πάντα ένα σκύλο να με συντροφεύει. Ο καθένας από αυτούς είχε τη δικιά του προσωπικότητα και τις δικές του συνήθειες. Και κατά παράδοξο τρόπο το σκυλί που είχα γινόταν η μασκότ της γειτονιάς. Αυτός όμως που θα μου μείνει στην καρδιά μου πάντα ήταν ο Τζίμ. Έμοιαζε με λυκόσκυλο αλλά είχε το μέγεθος κανίς. Ένα πολύ περίεργο πράγμα. Η ουρά του ήταν φουντωτή και πάντα όρθια την κουνούσε πέρα δώθε (εκτός από τις φορές που είχε κάνει αταξία!). Με το Τζίμη μπορούσες να συνεννοηθείς κυριολεκτικά. Πάντως είχε αποτρέψει δυο διαρρήξεις σε διπλανά σπίτια και κάποια φορά που είχα ένα μικρό πρόβλημα υγείας, πριν καλά καλά το καταλάβω γρύλιζε με περίεργο τρόπο και ήταν πάντα δίπλα μου. Μέχρι να συνέρθω ήταν κατσούφης. Μόλις έγινα καλά άρχισε τα παιχνίδια πάλι και γάβγιζε χαρούμενα. Δυστυχώς τον χτύπησε αυτοκίνητο και οι δικοί μου αναγκάστηκαν να του κάνουν ευθανασία γιατί αλλιώς θα πάθαινε γάγγραινα και ο θάνατος θα ήταν επώδυνος. Εγώ ήμουν φαντάρος όταν συνέβη το γεγονός και το έμαθα από το τηλέφωνο. Διαλύθηκα κυριολεκτικά. Ολόκληρη η γειτονιά το έκλαψε αυτό το σκυλί. Έκτοτε είχα άλλα σκυλάκια να με συντροφεύουν.
Συγνώμη για το μακροσκελές…

9:37 AM  
Blogger homelessMontresor said...

Lamioth μην ζητάς συγγνώμη για το μέγεθος των σχόλιων από μια κυρία Φλύαρη σαν και μένα!
Με συγκίνησε πολύ η ιστορία με το σκύλο σου... είναι αυτά τα ζώα ψυχούλες!

4:07 AM  

Post a Comment

<< Home