Είχε Πανσέληνο Τη Μέρα Που Σε Γνώρισα

Φτού! Πάλι ερωτεύτηκα!
Δεν λέω, το συναίσθημα αυτό έχει ευεργετικές ιδιότητες: Σε κάνει πιο δημιουργικό και δραστήριο. Έχεις αυτή την υπερφυσική δύναμη να κάνεις τα πάντα! Ξέρετε τώρα, μετά από μια δύσκολη μέρα με μπόλικο τρέξιμο, ένα σωρό υποχρεώσεις, αναποδιές και γκρίνιες, εσύ το βράδυ που θα δεις επιτέλους τον άνθρωπο σου λάμπεις ολόκληρος/ η και μοιάζεις σαν… πολυέλαιος εκκλησίας!
Τώρα αυτός ο συνειρμός μου ήρθε τυχαία ή σκέφτομαι κιόλας το γάμο;!!
Ο ύπνος καταντά είδος προς εξαφάνιση, γιατί ποιος θέλει τώρα να κοιμάται, όταν έχει χίλιους καλύτερους λόγους, που αθροίζονται σε έναν και μοναδικό, για να μείνει ξύπνιος; Από την άλλη μπορεί να κοιμάσαι λιγότερο, αλλά σίγουρα ονειρεύεσαι περισσότερο! Αντί να διαβάζεις για παράδειγμα για την εξεταστική σου (συγκεντρώσου επιτέλους, είσαι στο πτυχίο πανάθεμα σε!), εσύ βλέπεις ρόζ συννεφάκια, μοβ διαστημόπλοιά και ρομαντικές πανσελήνους…
Καλά σε μένα ισχύει κυριολεκτικά το «Είχε πανσέληνο τη μέρα που σε γνώρισααααααααα» (Απλά δε θα σας αποκαλύψω σε ποια από όλες!)! Πάντως από τότε τριγυρνώ σαν τη σεληνιασμένη. Έχω γίνει πιο χαζοχαρούμενη απ’ ότι ήμουν πριν. Ω ναι γίνεται κι αυτό, απλά τώρα το χαμόγελο μου δεν φτάνει μόνο ως τα αυτιά, αλλά ως τα φρύδια! Επίσης έχω γίνει πιο αφηρημένη. Αυτό το τελευταίο σηκώνει ανάλυση:
Που λέτε ένα βράδυ πεινούσα. Βγάζω λοιπόν το ζαμπόν και το τυρί από το ψυγείο για να φτιάξω ένα λαχταριστό τοστ. ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ! Έχω την κακή συνήθεια, όταν μιλάω στο τηλέφωνο, να τριγυρνώ άσκοπα από δωμάτιο σε δωμάτιο. Έτσι, μετά το τέλος της τηλεφωνικής συνδιάλεξης, προσπαθούσα απεγνωσμένα να θυμηθώ τι έκανα πριν.
Τα πόδια μου με έφεραν μηχανικά ως την κουζίνα και βλέποντας το τυρί πάνω στο τραπέζι, θυμήθηκα την αρχική μου λιγούρα. Πάω να βγάλω και το ζαμπόν από το ψυγείο, αλλά άφαντο αυτό. «Ωχ που το άφησα τώρα;» γκρίνιαξα φωναχτά.
Έκανα άνω κάτω όλο το σπίτι και επειδή με ξέρω, έψαξα στα πιο απίθανα μέρη. Τελικά κατέληξα στο μπάνιο! Μπορείτε να μαντέψετε τρεις φορές για να βρείτε που είχα εγκαταλείψει το πολυπόθητο ζαμπόν:
ΕΣΕΙΣ: Στην μπανιέρα;
ΜΟΝΤΡΕΣΟΡ: Όχι.
ΕΣΕΙΣ: Στην κρεμάστρα με τις πετσέτες;
ΜΟΝΤΡΕΣΟΡ: Τσου.
ΕΣΕΙΣ: Στο πάτωμα; Γιατί τέτοια αδέξια που είσαι, σίγουρα σου έπεσε κάτω!
ΜΟΝΤΡΕΣΟΡ: Λυπάμαι χάσατε! Το ζαμπόν ήταν μέσα στο πλυντήριο!
…
…
…
ΜΟΝΤΡΕΣΟΡ: Ρε παιδιά, πόσον καιρό κρατάει αυτή η ασθένεια του έρωτα;!!!