Friday, September 22, 2006

ΑΛΛΟΙ ΜΕΝΟΥΝ, ΑΛΛΟΙ ΦΕΥΓΟΥΝ

Έντρομος μου τηλεφώνησε χτες μετά τα μεσάνυχτα ένα φιλαράκι μου. «Φεύγει η Χριστίνα! Φεύγει σου λέω! Τι θα κάνω;»
Δεν ξέρω γιατί αλλά πολλοί φίλοι και γνωστοί μου τηλεφωνούν ή θέλουν να βγουν για καφέ μαζί μου όταν περνάνε κάποια κρίση. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ποτέ δεν ακούν τις συμβουλές μου (ευτυχώς δηλαδή γιατί είναι τόσο σουρεαλιστικές που θα τους κατέστρεφαν) και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να μου τηλεφωνούν! Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου!
Που είχαμε μείνει; Α ναι! Στο ότι έφευγε η Χριστίνα για Αμερική, η οποία Χριστίνα, όπως σίγουρα θα καταλάβατε, είναι η κοπέλα του φίλου μου. Στην αρχή του είπα πως αν αγαπιούνται αληθινά δε θα χαθούν (εκτός από σουρεαλιστική, είμαι και ρομαντική, αν και αυτά τα δύο μάλλον πάνε πακέτο). Τότε εκείνος μου θύμισε τις τιμές των εισιτηρίων και την πενιχρή του οικονομική κατάσταση (η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ θα ήξερα τι να κάνω, από τα λίγα λεφτά που βγάζω τα μισά πάνε στους οικογενειακούς λογαριασμούς του σπιτιού και με τα άλλα κοιτάω να καλύψω τα δικά μου «ταπεινά» έξοδα που σίγουρα δε φτάνουν για υπερατλαντικά εισιτήρια!).
Ακολούθησαν πολλά λόγια παρηγοριάς (ευτυχώς που είχε πάρει τηλέφωνο ο φίλος μου και δεν θα είμαι εγώ αυτή που θα χρυσοπληρώσει τον ΟΤΕ) και έπειτα το ρίξαμε στην φιλοσοφία (αυτός ο τομέας είναι από τους καλύτερους μου, μάλλον το έχουν αυτό, όλοι οι σουρεαλιστές!). Η κατάληξη ήταν η εξής πάνω κάτω: Ότι οι άνθρωποι που παίζουν κάποιο σημαντικό ρόλο μπορεί να μείνουν μαζί μας καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας (μακάρι) ή μόνο για κάποιο συγκεκριμένο διάστημα, μέχρι να εκπληρώσουν τον σκοπό για τον οποίο έχουν έρθει. Εδώ είναι που για να συμφωνήσετε μαζί μου θα πρέπει να δέχεστε και τον παράγοντα «μοίρα» και ότι κάποια πράγματα που ζούμε ήταν γραφτό να τα ζήσουμε. (Ναι και αυτή η θεωρία πηγάζει από τον σουρεαλισμό μου).Τον λόγο που συναντάμε κάποιους ανθρώπους στο δρόμο μας δεν τον ξέρουμε πάντα εξ’ αρχής, μπορεί να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι- και αν- τον καταλάβουμε! Η ουσία είναι ότι έρχονται στη ζωή μας για να μας μάθουν κάτι άλλα ως γνωστόν εξαρτάται από τον μαθητή αν θα μάθει το μάθημα του.
Όταν έκλεισα το τηλέφωνο σκέφτηκα αμέσως τους ανθρώπους που υπάρχουν τώρα στη ζωή μου. Άραγε μετά από 10 χρόνια με πόσους από αυτούς θα μιλάω ακόμα; Και για να το πάρουμε και από την ανάποδη… πόσοι από τους ανθρώπους που αποτελούσαν το στενό μου περιβάλλον πριν 10 χρόνια, συνταξιδεύουν μέχρι και σήμερα μαζί μου;
Ξεκίνησα από τις πιο τραγικές περιπτώσεις. Τον παππού μου που πέθανε πρόσφατα και μια φίλη μου από τα μαθητικά μου χρόνια που έμαθα τις προάλλες ότι έχει μπλέξει άσχημα με τα ναρκωτικά…
Γυρίζοντας σελίδα, θυμήθηκα τα φλερτ μου και τους λίγους μα εκλεκτούς ανθρώπους που ερωτεύτηκα κατά καιρούς. Κι εκείνοι έφυγαν ή θα φύγουν από τη ζωή μου, όπως η Χριστίνα του φίλου μου…
Τόσοι φίλοι και φίλες που απλά με τον καιρό χαθήκαμε, αν και με δύο άτομα το ήθελε η μοίρα και ξαναβρεθήκαμε μετά από χρόνια. Δεν θα πω ότι ήταν σαν να μην είχαμε χαθεί ποτέ. Αντιθέτως, αλλάξαμε, μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε (αν και για το τελευταίο διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις) και όμως ξαναβρεθήκαμε και ξαναγεμίζουμε τώρα ο ένας την καθημερινότητα του άλλου!
Χαίρομαι όταν μπαίνουν καινούριοι άνθρωποι στη ζωή μου ή όταν επιστρέφουν κάποιοι παλιοί, είναι όλοι ευπρόσδεκτοι. Δεν υπάρχει πλουσιότερος άνθρωπος από αυτόν που έχει ανθρώπους να τον αγαπάνε και που τους αγαπά. Για αυτό πιστεύω ότι δεν πρέπει να φερόμαστε εγωιστικά όταν έρχεται η ώρα να φύγουν. Πρέπει να τους αφήσουμε να εκπληρώσουν και το δικό τους πεπρωμένο και να δεχτούμε ότι έκλεισε ο κύκλος μας μαζί τους. Αν πονάει λέει… φυσικά και πονάει… αλλά αυτή είναι η ζωή, ένα ταξίδι με πολλές στάσεις και πολλούς συνεπιβάτες που ανεβαίνουν και κατεβαίνουν από το λεωφορείο ασταμάτητα… όλοι τους διαφορετικοί, όλοι τους μοναδικοί… μέχρι να φτάσει και η δική σου σειρά να κατέβεις και το ταξίδι συνεχίζεται και συνεχίζεται… κανείς δεν ξέρει για πόσο!
Με βρίσκετε σουρεαλιστική; Κι εγώ, αλλά έτσι μου αρέσει να βλέπω τα πράγματα...ΣΟΥΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ!!!
Τέλος να ευχαριστήσω προκαταβολικά για τις πολύτιμες αναμνήσεις, εμπειρίες, μαθήματα ζωής που μου έχουν χαρίσει, χαρίζουν και θα χαρίζουν οι δικοί μου συνεπιβάτες στην τρέλα!

18 Comments:

Blogger nosyparker said...

Τα πράγματα τα οποία δεν εξαρτώνται από μας, πρέπει απλά να μάθουμε να τα δεχόμαστε. (Τα λέω στη νύφη να τ' ακούσει η πεθερά)
:p

4:43 AM  
Blogger divine mitsakos said...

mazi n'akoyw ki egw?

5:56 AM  
Blogger Alexandra said...

Έχω μάθει να αποδέχομαι ότι πλέον δεν έχω την ψευδαίσθηση του απόλυτου ελέγχου της ζωής μου, κατ' επέκταση και των ανθρώπων που εμφανίζονται στη ζωή μου.

Κάποιοι απλά έρχονται γιατί έχουν ανάγκη να πάρουν κάτι από μένα, κάποιοι άλλοι να μου δώσουν, κάποιοι απλά να με ενοχλήσουν... κάποιοι να με πληγώσουν ή και εγώ να το κάνω. Είναι όλα σχετικά.

Είμαστε άνθρωποι και η κάθε μας σχέση δεν είναι φτιαγμένη από ατσάλι, χρειάζεται ιδιαίτερη αγάπη, ουσία, δύναμη, διάλυση του εγώ και θέληση για να κρατήσεις μια σχέση, κυρίως ερωτική.

7:45 AM  
Blogger homelessMontresor said...

-Αλεξάνδρα μόλις έκανες μια πολύ καλή περίληψη του κειμένου μου! Την κρατάω για όσους βαριούνται να το διαβάσουν όλο! :-)
-Nosyparker η δική μου "πεθερά" (η τωρινή τουλάχιστον) είναι θεόκουφη, οπότε... :-)

8:25 AM  
Blogger advocatus diaboli said...

Θέλει όμως πολλή δύναμη για να το καταφέρεις αυτό. Και πολλή σοφία. Μου αρέσει που σε βλέπω με σκέψεις όχι σουρεαλιστικές, αλλά, θα έλεγα, νηφάλιες.

12:44 PM  
Blogger Epicuros said...

Ρεαλιστική θα έλεγα μάλλον παρά σουρεαλιστική. 'Ετσι όπως λες είναι η ζωή, αλλά αυτός που του παίρνει η ζωή τον όποιον αγαπημένο από κοντά του λίγη παρηγοριά βρίσκει στον ρεαλισμό. 'Αλλωστε ρεαλισμός και συναίσθημα δεν συναντιούνται ποτέ!

7:34 PM  
Blogger homelessMontresor said...

Δικηγόρε και Επίκουρε εγώ πασχίζω να αποδείξω οτι είμαι σουρρεαλιστική και εσείς με βγάζετε νηφάλια και ρεαλιστική?!! Μου φαίνεται οτι πρέπει να ξανακοιτάξω το λεξικό για να μάθω τους ορισμούς! :-)
Πάντως επίκουρε νομίζω οτι μπορείς να είσαι συναισθηματικά ρεαλιστής, με το να έχεις γνώση των συναισθημάτων σου. Αν και εγώ δεν απέρριψα τα συναισθήματα, απλά είπα οτι μπορούμε να μάθουμε απ' αυτά.

1:14 AM  
Blogger Alexandra said...

;)

3:54 AM  
Blogger toolman said...

to pes kai sy alloste, c'est la vie.

5:41 AM  
Blogger tsitas said...

Που ησουν βρε Montresor πριν 1 χρονο να μου τα πεις αυτα;;

Πολυ ορθα αυτα που γραφεις (και σκεφτεσαι).

5:41 AM  
Anonymous Anonymous said...

Εγω σαν περίληψη του κειμένου σου θα έλεγα το εξής πολύ απλό αλλά αληθινό...
1. "Τίποτα δεν είναι τυχαίο στο Σύμπαν και το κάθε πράγμα που συμβαίνει έχει λόγο και αιτία"...απλά εμείς πολλές φορές αδυνατούμε να αποκρυπτογραφήσουμε σε παρόντα χρόνο αυτό που μας συμβαίνει.
2. "Τά Πάντα Ρει"...δεν χρειάζεται να αναφέρω ποιός το έχει πει ούτε φυσικά το τι εννοεί ο ποιήτης.

11:40 AM  
Anonymous Anonymous said...

Άσε που αγαπητέ Ε.Τ. υποπτεύομαι πως μια εξωγήϊνη συνομωσία έχει στηθεί πίσω από το όνομα μου στα links σου...με έχεις κάνει διαδυκτιακό σαμπουάν 2 σε 1 με τον αγαπητό Advocatus Diaboli? ;)

12:10 PM  
Blogger ΠΡΕΖΑ TV said...

Τελικα στο τελος...μονοι μας θα μεινουμε...
Τρεμω που το λεω,αλλα αυτη θα ειναι η τραγικη μας καταληξη.

4:11 PM  
Blogger advocatus diaboli said...

Χα, χα, άβατον, πολύ αστείο! Διαδικτυακό σαμπουάν 2 σε 1!

11:50 PM  
Blogger homelessMontresor said...

-Toolman νομίζω οτι είναι καθαρά υποκειμενικό το πως βλέπει ο καθένας τη ζωή, ίσως και να κάνω λάθος βέβαια!
-Tsitas κάλλιο αργά παρα ποτέ δεν λένε? :-)
-Άβατον η συνομωσία είχε και όνομα: "Αχ αυτό το copy paste τι κάνει!" Όσο για την περίληψη αφού έβαλες και Ηράκλειτο δεν με παίρνει να πω τίποτε άλλο! :-)
-Πρέζα tv δεν νομίζω οτι θα έπρεπε να τη φοβόμαστε τόσο την μοναξιά και αυτή μες τη ζωή είναι!

3:43 AM  
Anonymous Anonymous said...

-"έχω δοκιμάσει τα πάντα, δεν γίνεται τίποτα"
-"Λουσου με advocatus και θα την καταδείς!" :)

10:19 AM  
Blogger Alkyoni said...

έλα και δείξε μου κάτι που τελικά να μην έχει το στοιχείο του σουρεαλισμού σ όλων μας τη ζωή

1:27 AM  
Blogger homelessMontresor said...

... τα χρήματα?

2:41 PM  

Post a Comment

<< Home