Me Tarzan, You Pc?

Να σας συστηθώ.
Με λένε η Κουτσή Μαρία των PC, κυρίως επειδή όταν πρωτόπιασα πληκτρολόγιο στα χέρια μου, έγραφα τόσο αργά που κάποιοι είχαν την εντύπωση ότι πληκτρολογούσα μe τα δάχτυλα των ποδιών μου, εκ των οποίων το ένα ήταν και κουτσό!
Είμαι, όμως, πεισματάρα και δεν το έβαλα κάτω. Δυστυχώς, όμως, τόσα χρόνια που ασχολούμαι με τους υπολογιστές και αυτοί έχουν γίνει πολύτιμο εργαλείο για τις σπουδές, δουλειά και ελεύθερο χρόνο μου, συνεχίζω να μην μπορώ να τους καταλάβω. Μου διαφεύγει ο τρόπος σκέψης και λειτουργίας τους, κάτι σαν τους άντρες δηλαδή!
Μπορεί τα βιβλία πληροφορικής να λένε ότι το μόνο που κάνει ο υπολογιστής είναι να ξεχωρίζει ένα 0 από το 1, αλλά εγώ στα απλά πράγματα είναι που τα κάνω μαντάρα! Ευτυχώς που έχω και δυο ανθρώπους που με πολύ μεγάλη υπομονή έχουν αναλάβει την μάταιη εκπαίδευση μου: Ένα φιλαράκι μου που ας τον ονομάσουμε Πέτρο για να διατηρήσει την ανωνυμία του (έχω βάσιμες υποψίες πως ντρέπεται να παραδεχτεί ότι έχει εμένα ως μαθήτρια του) και ο ξάδελφος μου.
Τις προάλλες, λοιπόν, πήρα έντρομη τηλέφωνο τον Πέτρο και του λέω:

Μοντρεσορ: Πέτροοοοο βοήθεια! Νομίζω ότι κόλλησα ιό. Ο υπολογιστής μου δεν μπαίνει στα windows, σταματάει λίγο πριν!

Πέτρος: Που λίγο πριν δηλαδή;
Μοντρεσορ: Να εκεί που βγάζει κάτι γραμματάκια και λέει τις πληροφορίες του συστήματος.
Πέτρος: Δεν μπορεί να μπουτάρει δηλαδή; ( από το αγγλικό ρήμα boot που σημαίνει εκκινώ. Εννοείται πως πρώτη φορά την άκουγα αυτή τη λέξη και χρειάστηκε εκ των υστέρων να κάνω ολόκληρη γλωσσολογική έρευνα!).
Μοντρεσορ: Ε ναι απ’ αυτό!
Πέτρος: Ωχ άσχημα τα πράγματα. Πρέπει να έρθω να ρίξω μια ματιά. Απλά τώρα βρίσκομαι σε διακοπές, θα γυρίσω σε 4 μέρες.
Οιμέεεεεε! Πως θα περνούσαν αυτές οι 4 μέρες χωρίς pc! Πώς ζούσαν οι άνθρωποι παλιότερα χωρίς υπολογιστές; Ήταν πραγματικοί ήρωες!
Τελικά, για να μη σας τα πολυλογώ, το πρόβλημα αποκαταστάθηκε όταν την τέταρτη μέρα, λίγο πριν έρθει ο φίλτατος Πέτρος ανακάλυψα την πηγή του κακού. Είχα ξεχάσει μια δισκέτα μέσα και όπως μου εξήγησε ο Πέτρος, ο υπολογιστής έκανε αυτό το boot από τη δισκέτα και όχι από το σκληρό δίσκο που κάνει συνήθως και για αυτό δημιουργήθηκε το πρόβλημα!
Η πιο τραγική ιστορία, όμως, είναι η ακόλουθη! Ένα βράδυ πάω να ανοίξω τον υπολογιστή. Πατάω το κουμπάκι, τίποτα αυτός. Νέκρα. Πατάω, ξαναπατάω, τίποτα! Μες τη μαύρη απελπισία εγώ, «πάει τα τίναξε ο pc» σκέφτηκα εγώ. Καταστεναχωρημένη και γεμάτη τύψεις το λέω στον πατέρα μου:
Μοντρεσορ: Μπαμπάαααα το computer πέθανε.
Μπαμπάς: Μα καλά έτσι απλά; Τι του έκανες;
Μοντρεσορ: Δεν ξέρω! Λες να φταίει που έπαιζα εχθές πολλές ώρες πασιέντζα και το κούρασα το μηχάνημα;
Μπαμπάς: Δεν νομίζω, τι άλλο έκανες;
Μοντρεσορ:Τίποτα! Μόνο πασιέντζα έπαιξα καλέ μπαμπά!
Μπαμπάς: Περίεργο! Κάτσε να πάρουμε ένα τηλέφωνο το ξάδελφο. Για άναψε το φως να βρω τη κινητό του στην ατζέντα.
Ούτε το φως άναβε, διότι απλούστατα είχε κοπεί το ρεύμα!
Game over!