Ματαιοδοξία

Όσο αυξάνονται οι επιτυχίες στη ζωή σου, τόσο πιο ματαιόδοξος γίνεσαι. Αρχίζω να καταλαβαίνω τους διάσημους ηθοποιούς ή τους σταρ του τραγουδιού. Είναι λογικό, όταν σου λένε συνέχεια «Μπράβο» κάποια στιγμή, χωρίς να το θέλεις βλέπεις τον εαυτό σου ως κάτι ανώτερο από τους άλλους. Δεν είναι μόνο τα λόγια, αλλά και η αίσθηση της δημοτικότητας: όλοι θέλουν να κάνουν παρέα μαζί σου επειδή είσαι σπουδαίος, όλοι σου φέρονται με το γάντι γιατί είσαι άνθρωπος ξεχωριστός. Όταν όλοι ασχολούνται με σένα, ξεχνάς να ασχοληθείς με τους άλλους, αφού δεν τους έχεις ανάγκη πλέων, αφού ότι και να κάνεις, όλοι θα σε ακολουθούν. Παύεις να ασχολείσαι με τη βελτίωση του εαυτού σου, μιας και τα φαινόμενα δείχνουν ότι έχεις επιτύχει το τέλειο, ποιος ο λόγος τώρα να κουράζεσαι άδικα;
Κι όμως τότε είναι που θέλει την περισσότερη δουλειά. Πρέπει να μάθεις να μένεις ο εαυτός σου, αυτός που ήσουν πάντα. Μόνο έτσι καταφέρνεις να μείνεις στην κορυφή, αλλιώς εσύ ο ίδιος θα σε γκρεμίσεις από το βάθρο που σ’ έχουν ανεβάσει. Πρέπει να μάθεις να χρησιμοποιείς σωστά τη νέα σου «δύναμη». Πρέπει να μάθεις να ξεχωρίζεις τα σημαντικά από τα ασήμαντα, τα αληθινά από τα ψεύτικα, την αγάπη από την υστερόβουλη κολακεία. Σαν το παγώνι που ανοίγει την ουρά του για να προσελκύσει την προσοχή μας. Ξεχνάμε όμως ότι αυτά που έχουν την μεγαλύτερη αξία είναι όσα δεν φαίνονται.
Πρέπει (με τόσα πρέπει ακούγομαι λιγάκι σαν δασκάλα, το ξέρω) ακόμα να μάθεις να δέχεσαι την καλοπροαίρετη αρνητική κριτική, γιατί χωρίς αυτήν δε θα μπορέσεις να δεις καθαρά τον εαυτό σου. Χωρίς την κριτική το είδωλο που σου επιστέφει ο καθρέφτης είναι παραμορφωμένο. Η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, όταν την μη πραγματική αυτή εικόνα, ενισχύουν διάφοροι κόλακες. Πρέπει, επίσης, να μάθεις να αντέχεις το ψυχολογικό πόλεμο που σου κάνουν όσοι θα ήθελαν να είναι στη θέση σου και το σημαντικότερο: Να μπορέσεις να καταλάβεις πότε είναι η ώρα να δώσεις τη σκυτάλη στον επόμενο και να αποχωρήσεις με αξιοπρέπεια από τη σκηνή.
Θα μου πείτε: «Και τι μας τα λες όλα αυτά; Είναι κανείς από μας ο Brad Pitt ή η Δέσποινα Βανδή ή η Montresor;». Μάλλον όχι, δεν είστε, δεν σας ξέρω και όλους προσωπικά για να το πω με απόλυτη βεβαιότητα, αλλά δε χρειάζεται να είσαι VIP για να την ψωνίσεις (Καλέ γιατί στρέψατε όλοι ξαφνικά το βλέμμα σας επάνω μου;)! Φτάνουν μερικές επιτυχίες στη δουλειά σου ή λίγο ταλέντο ή μια αρκετά ελκυστική εμφάνιση ή κανένας λόγος απολύτως (ξέρω και πολλούς τέτοιους ανθρώπους, πιστέψτε με!) για να αρχίσεις να πιστεύεις στις υπερφυσικές δυνάμεις του εαυτού σου, παρά στις περίεργες συμπτώσεις της μοίρας. Η αλήθεια βέβαια βρίσκεται κάπου στη μέση αυτών των δύο άκρων.
Η ζωή, όμως, έχει πάντα το σκληρό της τρόπο για να σε προσγειώνει. Για να το αποφύγεις αυτό, καλό είναι να είσαι πάντα προετοιμασμένος. Να έχεις γνώση των καλών σου στοιχείων (η μαγική αστερόσκονη που σε απογειώνει και σε κάνει να πετύχεις το ακατόρθωτο), αλλά να θυμάσαι πάντα και τα αρνητικά σου (το αλεξίπτωτο που θα σε σώσει την ώρα της πτώσης). Σε αυτό βοηθάνε πάντα οι άνθρωποι που σε νοιάζονται πραγματικά και δεν διστάζουν να σου επισημάνουν το λάθος σου. Έχε πάντα τα μάτια σου ανοιχτά για να ξεχωρίζεις τους πραγματικούς φίλους και τα αυτιά σου διαθέσιμα για να ακούσεις την κριτική τους. Το στόμα ας μείνει αμέτοχο καλύτερα!