Θέμα Οπτικής

Στο γυμναστήριο όπου πηγαίνω κυκλοφορούν πολλά ψώνια. Τους παρακολουθώ εδώ και καιρό. Φοράνε καρό παντελόνια ή κολλάν για να φαίνεται η σωματική τους διάπλαση και κολλητό- σε σημείο σκασμού- φανελάκι για να μένουν γυμνά τα στιβαρά τους μπράτσα και οι ζουμερές τους ωμοπλάτες. Έχουν ύφος «I am the king of the world” ή σε ελληνική μετάφραση «Γαμάω και δέρνω» (ας με συγχωρήσουν οι εκατοντάδες υψηλού επιπέδου αναγνώστες μου) και τίποτα δεν μπορεί να πτοήσει το διογκωμένο με ορμόνες ΕΓΩ τους.
Για κακή μου τύχη, ένας τέτοιος με πλησίασε σήμερα. Δε θα αναλύσω το γιατί και πως του ήρθε να γυρίσει να με κοιτάξει, γιατί ίσως συνειδητοποιήσω ότι τους μοιάζω πολύ περισσότερο από όσο θα ήθελα και δε θα την αντέξω αυτήν την κεραμίδα… αυτόν τον τσιμεντόλιθο… αυτήν την σιδερόβεργα… καλά έτσι όπως πάω θα χτίσω σπίτι σε λίγο, οπότε ας γυρίσω στην αφήγηση μου. Ο τύπος που λέτε σίγουρα όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη βλέπει τον εαυτό του κάπως έτσι:



Έτσι εξηγείται άλλωστε ο αέρας αυτοπεποίθησης που είχε όταν ήρθε για να μου πιάσει την κουβέντα, γιατί αν ήξερε τι εικόνα έχω εγώ γι’ αυτόν, μάλλον θα ήθελε να κρυφτεί για πάντα στο πιο σκοτεινό υπόγειο και να μην ξαναπατήσει πόδι στην επιφάνεια της γης… χμμμ… δεν είναι κακή ιδέα! Για να το δοκιμάσω. Ιδού:



Άραγε αυτός τι είδε σε μένα και του έκανα τόσο φοβερή εντύπωση;



Η ίδια βέβαια έχω μια εντελώς διαφορετική εικόνα για τον εαυτό μου:


Οι περισσότεροι φίλοι μου από την άλλη με βλέπουν κάπως έτσι:



Οι μαθητές μου πιθανότατα έχουν την παρακάτω εικόνα για μένα:



Θα μπορούσα να συνεχίσω τη λίστα έπ’ άπειρον μα δε θέλω να σας κουράσω. Εξάλλου, είμαι σίγουρη ότι τόσην ώρα μόνο μια σκέψη περνάει από το μυαλό σας. Πώς να είναι άραγε πραγματικά η Μόντρεσορ; Ποια είναι η αληθινή της εικόνα;
Παιδιά λυπάμαι που θα σας απογοητεύσω, αλλά δεν θα τη μάθετε ποτέ! Όχι επειδή δεν υπάρχει (σίγουρα σαν ιδέα υφίσταται), αλλά γιατί πάντα η εικόνα αλλάζει ανάλογα με αυτόν που την βλέπει και ο παρατηρητής πάντα θα φιλτράρει την πραγματικότητα με βάση τις δικές του εντυπώσεις, απόψεις και προσδοκίες. Η αντικειμενική αλήθεια υπάρχει, απλά δεν υπάρχουν αντικειμενικοί παρατηρητές.

Υστ. Αυτός ο Άγιος Βλαχεντίνος, Φράγκεντινος, Τσαρλατίνος- πως τον λένε τέλος πάντων- ποιος είναι ρε παιδιά; Για εξηγήστε μου! Όχι τίποτε άλλο μου έκανε εντύπωση που αντί να πάμε στην εκκλησία για να τον τιμήσουμε βγαίνουμε για ποτό λέει. Μπας και με κορόιδευε ο Μπόντυ Μπίλντερ;