Sunday, February 25, 2007

Όχι άλλα λόγια

Σε παρακαλώ σταμάτα να μου αναφέρεις στατιστικές για το πόσα παιδιά πεθαίνουν στην Αιθιοπία. Βαρέθηκα να μην ακούω για τον πόλεμο στο Ιράκ, το θυμάται άραγε κανείς; Τι να τις κάνω τις φωτογραφίες των κακοποιημένων παιδιών; Μην κοιτάζεις με αυτό το δήθεν λυπημένο βλέμμα τους άστεγους που κοιμούνται στα παγκάκια και προπάντων μην μου αρχίζεις τις συζητήσεις του τύπου «Εσένα σε προβληματίζει αν έσπασε το νύχι σου, ενώ άλλοι προσεύχονται να είναι ακόμα ζωντανοί όταν ξημερώσει». Τα ξέρω όλα αυτά, τα έχω ακούσει χιλιάδες φορές.
Λόγια, λόγια, λόγια. Λόγια που τα παίρνει ο αέρας, σκέψεις που γεμίζουν σκόνη στις γωνίες του μυαλού μας.
Δεν είμαι κατά της ενημέρωσης. Καλά κάνουν οι δημοσιογράφοι και όλοι όσοι προσπαθούν με κάθε τρόπο να μας ενημερώσουν για το τι γίνεται στον κόσμο. Χωρίς αυτούς, θα συνεχίζαμε να πίνουμε άπραγοι το ποτό μας ή να τρώμε ανέμελοι τη σοκολάτα μας και για αυτό το λόγο η δουλειά τους είναι πολύτιμη. Τώρα πίνουμε το ποτό μας και συζητάμε για όσα έκτροπα γίνονται στον κόσμο μας.
Μήπως, όμως, λέω, μήπως, τα λόγια αυτά θα έπαιρναν μεγαλύτερη αξία αν συνοδεύονταν και από πράξεις; Και δεν λέω να γίνουμε όλοι γιατροί χωρίς σύνορα, αλλά να αρχίσουμε από τα μικρά και εύκολα:
Την επόμενη φορά που θα συναντήσεις ένα παιδάκι να ζητιανεύει ή έναν άστεγο, αγόρασε του μια τυρόπιτα! (Έτσι θα ανακαλύψεις κιόλας αν έχεις να κάνεις με άνθρωπο που έχει πραγματικά ανάγκη, γιατί εκείνος θα δεχτεί την πρόταση σου, ενώ ο κάλπικος θα σε βρίσει που δεν του έδωσες χρήματα).
Την επόμενη φορά που θα κάνεις το σταυρό σου την ώρα που περνάει το λεωφορείο από κάποια εκκλησία, κοίταξε γύρω σου μήπως υπάρχει κάποιος που έχει περισσότερη ανάγκη τη θέση σου από εσένα.
Την επόμενη φορά που θα θελήσεις να πετάξεις στα σκουπίδια τα περσινά ρούχα επειδή έχεις βάλει μερικά κιλά από τότε ή είναι εκτός μόδας ή πιάνουν περιττό χώρο στη ντουλάπα, προτίμησε να τα δώσεις σε κάποια άπορη οικογένεια.
Τέλος, την επόμενη φορά που θα γκρινιάξεις ότι δεν έχεις λεφτά για διακοπές, κάνε μια εκδρομή ως τη Ρουμανία- φτηνά είναι άλλωστε- και επανέλαβε σε εκείνους το παράπονο σου. Από την άλλη, μπορείς βέβαια να χαρίσεις τα παλιά παιχνιδάκια των παιδιών σου. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν κάποιες μικρές ψυχούλες που θα χαρούν πάρα πολύ με την κίνηση σου αυτή!

17 Comments:

Blogger Erwtas Stomaxhs said...

Έτσι ακριβώς montresor γιατί...
"ο κόσμος δεν κερδίζεται με προσευχές"
Μπράβο για το ποστ

2:31 PM  
Blogger toolman said...

πόσες φορές έχω σκεφτεί τα ίδια πράγματα αλλά μένω στα λόγια...
ποτέ πράξεις. δυστυχώς.
το ξέρεις οτι μπορείς μέσω της unicef να αναλάβεις την οικονομική ενίσχυση ενός παιδιού στην αφρική με 22 ευρώ το μήνα; ξέρεις πόσες φορές το χω σκεφτεί και δε το κάνω. που θα πάει όμως.
2 μέρες δε βγαίνεις για ένα ποτό το μήνα και ζει ένα παιδάκι με τα λεφτά αυτά.

2:48 PM  
Blogger homelessMontresor said...

-Έρωτα ακριβώς, μια ζωή περιμένουμε από τους άλλους να αλλάξουν τα πράγματα, όταν όμως έρχεται η στιγμή να κάνουμε εμείς οι ίδιοι κάτι, αδρανούμε!
-Toolman όλοι μας το παθαίνουμε αυτό, είναι που έχουμε βολευτεί. Ενώ πράγματα πολύ απλά σαν αυτό που αναφέρεις μπορούν να κάνουν πολλά! Άντε ακόμα καθόμαστε? Πάμε! :-)

2:59 PM  
Blogger Helix Nebulae said...

Είναι παλαβό πώς τα αυτονόητα καταλήγουν να μένουν λόγια του αέρα ενώ ο παραλογισμός ζει και βασιλεύει. Διατηρώ αμφιβολίες βέβαια κατά πόσο μια τυρόπιτα ή μια σακούλα ρούχα (την οποία έχω κι εγώ δώσει στο παρελθόν) μπορεί να επηρεάσει την κατάσταση. Μάλλον χρειάζεται να πάει πιο βαθιά ακόμα το νυστέρι στις συνειδήσεις μας για να αλλάξουμε ριζικά νοοτροπία. Διαφορετικά, κάποια μέρα θα το βρούμε μπροστά μας. Τι ακριβώς θα βρούμε όμως; μακάρι να' ξερα...

4:49 PM  
Blogger zouri1 said...

ευτυχως εχω ξεκινησει αυτα να τα κανω.

10:22 PM  
Blogger The Motorcycle boy said...

Πιτσιρίκα, αυτό είναι το καλύτερο ποστ που έχω διαβάσει από σένα.

12:15 AM  
Blogger homelessMontresor said...

-Φίλτατο εξωγήινο νεφέλωμα είναι και αυτά μια αρχή, καλύτερα από την απραξία. Και δεν είναι μια σακούλα ρούχα ή μια τυρόπιτα όταν είμαστε πολλοί αυτοί που προσφέρουμε. Το θέμα είναι να μάθουμε να προσφέρουμε!
-Ζουρι το ξέρω, έχω διαβάσει σχετικό ποστ σου και σε παραδέχτηκα τότε! :-)
-Συνομίληκε Motoboy δεν μπορώ παρα να σε ευχαριστήσω για το κοπλιμάν σου! :-)))

3:12 AM  
Blogger Blondie said...

Έτσι θα έπρεπε να σκεφτόμαστε και να πράττουμε όλοι μας.. Μπράβο για το Post!!!!

4:32 AM  
Blogger αμμος said...

Συγχαρητήρια! Μόλις γίνατε ήρωας διηγήματος.

4:41 AM  
Anonymous Anonymous said...

αχ ναι φυσικά καλά κάνουν οι δημοσιογράφοι, όπως αυτή η ρεπόρτερ στο Blood Diamond, την είδες; πάντως καλύτερα να πέθαινε αυτή παρά ο Λέο :P ΛΟΟΟΟΟΟΛ

7:17 AM  
Blogger homelessMontresor said...

-Blondie καλώς την!
-Να πάτε όλοι να διαβάσετε το διήγημα του Άμμου, ΟΛΟΙ ΕΙΠΑ!!!
-Κeimgreek Την είδα την ταινία και μου άρεσε τολμώ να ομολογήσω! Μέχρι που έριξα και ενα δάκρυ για το Λεο, το λυπήθηκα το παιδί! :'-(

11:52 AM  
Anonymous Anonymous said...

γράφε, γράφε, κάτι θα μείνει...

συνέχισε (θα το κάνω και εγώ με τον τρόπο μου)

1:50 PM  
Blogger ΠΡΕΖΑ TV said...

Mπα...Μονο λογια...

3:11 PM  
Blogger ONOMATODOSIA said...

ναι.λιγες πραξεις ως καθολου.μονο λογια!

7:40 AM  
Anonymous Anonymous said...

Τα λόγια μπορεί να είναι και η κατάρα του ανθρώπινου είδους.
Δεν έχουν πράξη όλες οι θεωρίες και οι μάζες δεν είχαν ποτέ συνείδηση. Ούτε του εαυτού τους.

μιλάμε tragic.

8:06 AM  
Blogger elafini said...

πάντα πίστευα πως το μαύρο φέρνει μάυρο,η δυστυχία δυστυχία..αγάπησε τον εαυτό σου και θα αγαπήσεις και τους γύρω σου..ωραίες εικόνες, ωραίες ψυχές, ωραίες πράξεις..κάθε πρωί η Nina Simone μου τραγουδά "here comes the sun" και ο ήλιος μαγικά μπαίνει μέσα μου..με πολλούς αστρικούς χαιρετισμούς στο χαρίζω κι εσένα..
(p.s.κάπου στο blog μου θα το βρείς)

12:21 PM  
Blogger homelessMontresor said...

-Alex θα συνεχίσω! Καλή μας συνέχεια λοιπόν! :-)
-Νίκο λόγια λόγια ψεύτικα δεν λέει και το γνωστό τραγούδι?
-Ονοματοδοσία σου αφιερώνω και εσένα το παραπάνω τραγούδι (ζήλεψα από το ελαφίνι και άρχισα τις αφιερώσεις... lol)
-Dr ugbar παρόλο που έχω ασχοληθεί αρκετά με την επιστήμη της γλωσσολογίας και εμένα αυτές οι λέξεις δεν μου γεμίζουν το μάτι... σαν να μας περιορίζουν λίγο στη σκέψη. Όσο για τη συνείδηση των μαζών... άστο καλύτερα!
-Ελαφίνι τι ωραίο τραγούδι βρήκες να μου αφιερώσεις!!! Nina Simone e? Αρχίζει να με προβληματίζει η περίπτωση σου! :-) Ανταποδίδω τους αστρικούς χαιρετισμούς εννοείται!
-Sigmataf, ε όχι κι όλα!!!

3:26 PM  

Post a Comment

<< Home